We wcześniejszych artykułach omówiłam zaburzenia osobowości typu B (znajdziesz je na Ty i Biznes, po wpisaniu w lupkę mojego nazwiska). Dziś rozpoczynamy kolejną serię.
Anna Kossak
Zaburzenia osobowości typu C (obawowo-lękowe)
Są uciążliwe dla otoczenia, ale nie sieją takiego spustoszenia jak zaburzenia typu B. Ich podłożem jest lęk, wyrażany na różne sposoby. Dotyczą obydwu płci.
Osobowość zależna
Nacechowana jest bezkrytyczną uległością, chęcią oddania odpowiedzialności za wszystko w ręce partnera, rodzica, szefa, nawet dziecka. Dominuje lęk przed samotnością. Strach przed popełnieniem błędu wiąże się z absolutną biernością. Osoba dotknięta tym problemem unika podejmowania jakichkolwiek decyzji dotyczących swojego życia. Przywiązuje przesadnie dużą wagę do relacji interpersonalnych i chce je podtrzymać za wszelką cenę. Dotyczy to także rezygnacji z własnych pragnień i potrzeb, jeżeli kolidowałyby z potrzebami innych osób.
Jest w stanie tolerować zdrady, poniżanie, przemoc każdego rodzaju
Zgadza się na robienie nieprzyjemnych rzeczy, byle tylko uzyskać akceptację. Nie ma żadnych wymagań w stosunku do osób, którym oddaje niezależność. Boi się, że jeśli zostanie sama, nie poradzi sobie. Nie umie podjąć najprostszej decyzji bez konsultacji z innymi. Nie wyraża niezadowolenia z powodu postępowania innych, bo boi się utraty wsparcia lub aprobaty. Nie inicjuje samodzielnych działań i projektów z powodu braku zaufania do własnych sądów lub zdolności. Co nie znaczy, że nie ma energii. Zrobi wszystko, by uzyskać akceptację. Umniejsza siebie w oczach partnera/rodziny, nadmiernie wywyższa osobę, od której jest zależna. Gdy związek się kończy, gwałtownie poszukuje nowego jako źródła opieki i wsparcia.
Osobowość zależna nie umie wymagać
Ultimatum, wyrażanie oczekiwań są jej obce. Ba! To byłby dla niej dyskomfort. Nie stawia nawet racjonalnych wymagań. Jest oddana, poświęcenie to jej powołanie. Boi się, że mogłaby zostać opuszczona. Umie brać na litość. Osoba bliska jest uwikłana w jej sprawy. Stała obecność, częste telefony – tylko to daje jej wytchnienie. Samotność wpędza ją w depresję, a konieczność podejmowania codziennych decyzji – we frustrację.
Domaga się licznych porad
Nawet w tak błahej sprawie jak ugotowanie obiadu czy kupno proszku do prania. Musi mieć przynajmniej jedną osobę, która będzie za nią decydowała i jest nią najczęściej rodzic lub partner, ale często też – jeśli tamtych zabraknie – dziecko. Ta osoba decyduje o wyborze zawodu, charakterze pracy, miejscu zamieszkania, kręgu towarzyskim, zakupach, co zrobić, a czego nie robić. Osobowość zależna jest jak ubezwłasnowolniona i właśnie to jej pasuje. Odda stery swojego życia każdemu, kto zechce je przejąć.
Nie umie okazać niezadowolenia
Ma kłopot z odmową. Podporządkowuje się oczekiwaniom innych, nawet kiedy jest to dla niej krzywdzące lub nierozsądne. Nie ma pewności siebie w żadnej sytuacji społecznej. Ten typ zaburzenia może być spowodowany autorytarnymi metodami wychowania takimi jak nadopiekuńczość, która niszczy poczucie własnej niezależności i kompetencji, a także wykształca zależność od innych.
Osobowość zależna nie szuka pomocy terapeutycznej
Co jest typowe dla większości zaburzeń i chorób psychicznych. Chyba że straci „opiekuna”, popadnie w depresję i mocno nasilą się stany lękowe. Dopóki osobowość zależna nie jest zdana sama na siebie, niczego nie potrzebuje.
Zapraszam do odwiedzenia mojej strony Anna Kossak Autorka. Szykuję się do premiery mojej drugiej powieści, bądźmy w kontakcie 🙂
