Mieszkając, pracując, żyjąc wśród różnych ludzi – kogoś poznajemy, nawiązujemy różne relacje, budujemy związki. Jesteśmy podwładnymi lub szefami. Żoną lub kochankiem. Wnukiem lub córką. Niezależnie od konfiguracji i podległości, zdarza się, że z kimś nam jest wyjątkowo trudno; że jedna osoba potrafi zniweczyć pracę całego zespołu, skłócić rodzinę, nadwyrężyć długoletnią przyjaźń. Jej zachowanie jest niezrozumiałe, nieracjonalne, niesprawiedliwe i krzywdzące. O psycho i socjopatach pisałam w pierwszej części , w drugiej – o narcystycznym zaburzeniu osobowości.
Osobowość z pogranicza (borderline)
Należy do zaburzeń dramatyczno – niekonsekwentnych (charakterystykę znajdziesz w cz. 1). 75% przypadków borderline to kobiety. Zaburzenie to charakteryzuje się dużą zmiennością nastrojów, napadami intensywnego gniewu, niestabilnym obrazem siebie, niestabilnymi związkami z silnym uwikłaniem emocjonalnym, dużą zaborczością, przesadną zazdrością z rysem obsesyjnym, autoagresją, silnym lękiem przed odrzuceniem, zaburzeniami tożsamości, działaniami autoagresywnymi oraz chronicznym uczuciem pustki (brak sensu życia).
Borderline bez wyraźnej przyczyny, w ciągu chwili potrafi przejść z radości we wściekłość.
Urządza głośne awantury bez powodu, stosuje przemoc fizyczną (rzuca przedmiotami, bije) i psychiczną (używa wyzwisk i wulgaryzmów, stosuje szantaż emocjonalny). W napadzie szału stosuje autoagresję (wali głową w ścianę lub stół, nadużywa alkoholu, sięga po narkotyki, niedojada lub obżera się, uprawia kompulsywnie seks, nie panuje nad wydawaniem pieniędzy, podejmuje próby samobójcze lub nimi grozi). Ma skłonność do ryzykownych zachowań, nie bacząc, że naraża także innych (szaleńcze prowadzenie samochodu z dzieckiem w foteliku lub bez, wypłynięcie z portu przy złych prognozach pogody, konsumpcja alkoholu z podejrzanego źródła, przelanego do firmowej butelki, aby inni konsumenci się nie zorientowali).
Dramatyczne rozstania i euforyczne powroty to jej specjalność.
Wszystkie związki damsko – męskie ładuje bardzo silnymi emocjami, ze znaczącą przewagą tych negatywnych (dłuższe okresy wojny niż miodowego miesiąca). Zapewnienia o dozgonnej miłości przeplata bijatykami, wzywaniem policji, nieprawdziwymi oskarżeniami, szantażem, a w efekcie końcowego rozstania zemsta do ostatniej kropli krwi – to standard zachowań. Zdradza, by podnieść we własnych oczach swoje poczucie wartości i atrakcyjności (bardzo niskie).
Nikt i nic się nie liczy.
Przyjaźń, dziecko, praca – nie ma znaczenia, ważniejszy jest wybuch emocji, życie na krawędzi i doprowadzanie najbliższych do rozpaczy. Borderline to często dzieci z domów głęboko patologicznych, ofiary długotrwałej, okrutnej przemocy w domu rodzinnym. Diagnostyka światowa coraz częściej dopatruje się w nich ofiar złożonego stresu posttraumatycznego. Jak w każdym zaburzeniu, główny problem polega na odmawianiu leczenia i nawet jeśli uda się postawić właściwą diagnozę (łatwo pomylić z chorobą afektywną dwubiegunową), nie zawsze podejmowane są właściwe kroki. A szkoda, bo jest szansa na poprawę jakości życia poprzez zmianę wyuczonych zachowań i nauczenie się obsługiwać siebie w zalewie emocji.
Zapraszam na moją autorską stronę.
Anna Kossak
Rzeczowo i dobrze napisany artykuł. Jasno i przejrzyście pokazuje istotę zaburzenia.
Pozdrawiam
Gabinet Psychoterapii i Terapii Czytania
w Białymstoku