Dlaczego on się nie odzywa?

Nie jeden raz pewnie zadawałaś sobie to pytanie po udanej, Twoim zdaniem, randce. A on się nie odzywa. Dlaczego tak się dzieje? 

Natknęłam się na Facebooku na wydarzenie dotyczące szukania męża. Żadnych konkretów nie zawierało, ale jak widać – i to może być biznesem. Dzisiejszy temat – niebiznesowy, ale w końcu jesteśmy w środku wakacji – to taka ściągawka w pewnej kwestii.

Lato, urlop, krew żywiej krąży…

Zresztą – nie tylko w lato, tak się zdarza przez cały rok: poznajesz mężczyznę, iskrzy jak diabli, jest cudownie/wesoło/gorąco, macie różne plany, czasem zostały złożone obietnice, jesteś pewna, że to „ten”, a tu… cisza. Miało być świetnie, a on zapadł się jak kamień w wodę. I wtedy pada to pytanie, aktualne przez cały rok:

 „Dlaczego on się nie odzywa?!”

Żebyś się nie zadręczała po wakacyjnych uniesieniach i powakacyjnym milczeniu – zbiorę w tym miejscu wszystkie możliwe przyczyny, które dotyczą nie tylko urlopowych porywów serca. Poza jedną typowo wakacyjną – więc od niej zacznijmy.

Wakacyjne „tu i teraz”.

Poznaliście się na plaży (w barze, na dworcu, na parkingu…), zaiskrzyło. Cały tydzień spędziliście razem. Byłaś pewna, że spotkałaś miłość swojego życia. Miałaś nadzieję, że to jest to uczucie, na które czekałaś przez całe lata (albo od wyjazdu z domu). Niestety nadszedł dzień pożegnania i rozpaczy. Ale postanowiliście, że odległość nie zepsuje tego, co jest między Wami. Było cudownie. Wiedzieliście, że już się nie rozstaniecie. Po gorącym pożegnaniu rozjeżdżacie się. I… cisza. Może jakiś SMS, a może wcale. Co jest?! Kochał i przestał?

Nie można przestać robić czegoś, czego się nie zaczęło.

On po prostu był z Tobą w danym czasie, który się skończył i dalej nie ma na Ciebie przestrzeni. I naprawdę nie ma znaczenia, czy już pierwszego dnia pozwoliłaś zsunąć z siebie stringi, czy przez tydzień zostaliście tylko przy szeptach, westchnieniach i pocałunkach. Nie ma na to reguły.  Skończyło się Wasze „tu i teraz”, wrócił do swojego. Kobiety też tak czasem robią, ale to jest artykuł o tym, czemu on się nie odzywa do Ciebie, a nie odwrotnie.

Mężczyzna ma szafę – czyli mózg – poszatkowany na przegródki.

Kiedy jest w przegródce „piłka nożna”, to nawet przegródka „mamusia” nie funkcjonuje. Na wakacjach był w przegródce „Ty”, ale wraz z końcem pobytu wyjął ją i odstawił na bok, poza szafę. To, czy w ogóle i którego dnia poszłaś z nim do łóżka (na wydmy, do restauracyjnej toalety, pokoju w luksusowym hotelu), w tym przypadku nie ma kompletnie znaczenia. On był nastawiony na zapełnienie przegródki „Urlop” tylko podczas urlopu. Czy zdarza się inaczej? Jasne! Ale wtedy nie milczy.

Kobieta ma szafę – czyli mózg, w której zawartość wszystkich przegródek się miesza.

Dlatego jesteśmy wielofunkcyjne. Czy to stereotyp? Od dawna trwają dyskusje, czy mózg ma płeć, czy tylko jesteśmy wtłaczani w role poprzez wychowanie i kulturę… Moim zdaniem jedno i drugie, ale to inny temat. Wracając do głównego wątku – nasze przenikające się przegródki pozwalają nam cały czas myśleć o obiekcie naszych uczuć, a jednocześnie pracować, mieszać zupę i robić zakupy przez internet. To tak w dużym uproszczeniu, żebyś zrozumiała: nawet jeśli mężczyzna Cię kocha, a jest w przegródce „ten kutas szef”, to nie w głowie mu pisanie słodkich SMS-ów. A jeśli zadzwonisz, to się wkurzy, że przeszkadzasz w przygotowaniach do wojny. W konkretnym wakacyjnym przypadku nie ma o czym mówić, bo wraz z końcem wakacyjnego pobytu Twój wybranek wystawił przegródkę „Ty” poza szafę, więc nie ma w czym grzebać.

Czy zatem unikać wakacyjnych znajomości?

Wybór należy do Ciebie. Nie ma jednej odpowiedzi. Różnie może być. Z jednej strony: kto nie ryzykuje – nie pije szampana. Z drugiej: jeśli desperacko szukasz szczęścia w miłości, masz duże szanse, że on zniknie po pierwszej nocy (z seksem lub bez). Mężczyźni wyczuwają desperatki i cudownie umieją przed nimi zwiewać. A niezależnie od płci: jeśli nie umiesz być ze sobą, nie będziesz umiał/a być z kimś. Jeśli swojego szczęścia oczekujesz od kogokolwiek – nigdy nie będziesz szczęśliwa/y.

A co poza wakacjami?

Poznajesz interesującego mężczyznę, iskrzy… Tylko uwaga: Wam czy Tobie? Jeśli tylko Tobie, to znaczy, że chcesz widzieć czegoś, czego nie ma. No dobrze, ale skoro cudownie Wam się rozmawia, niby przypadkowo dotykacie swoich ciał, umawiacie się na niebawem i… cisza – to co?! Twoje przegródki w szafie są nim zabałaganione. W każdej on! Chcesz się odezwać… Rozum podpowiada: NIE! No ale jakoś tak samo się coś tam pisze/dzwoni… Konsultujesz się z koleżankami… przy dużej ilości wina… albo psów (hehe, to akurat moje prywatne doświadczenie). No więc: dlaczego on milczy?! Może to się zdarzyć po pierwszym lub kolejnym spotkaniu…

Cisza… Największy wróg kobiety 🙂

Tak jest, że zacieśniamy relację poprzez komunikację: słowną, a w dobie elektroniki – SMS-ową i mejlową. Mamy potrzebę mieć kontakt. Mężczyzna uważa, że jak myśli – to wystarczy. On się realizuje przez działanie. Skoro jest zajęty pracą, to nie będzie pisał farmazonów… Zatem uwaga: jak zbyt rozpisany, to… też inny temat. Tu mamy: nie pisze, nie odzywa się. No może czasem. I znowu milczy. Dlaczego?! Są tylko i wyłącznie dwie przyczyny, z czego ta druga ma kilka wariantów. Najpierw pierwsza:

• Umarł.
  Dość rzadki przypadek, ale jednak właśnie mnie się zdarzył w zamierzchłej przeszłości, w której nie było internetu i komórek. Zaprosił mnie na narty. Nie pojechałam, bo uznałam, że nie jestem gotowa na taką zażyłość. Po powrocie miał wpaść. Nie miałam nawet telefonu stacjonarnego! Miesiąc, dwa – cisza… Zaciągnęłam kolegę do budki telefonicznej, żeby sprawdził, czy jest, a jak nie, to żeby wypytał rodziców, podając się za dawnego kolegę ze szkoły. Dowiedział się, że niestety Janusz z nart nie wrócił… Moja znajoma miała taką sytuację, że jej partner pojechał do Niemiec. Miał się urządzić, znaleźć mieszkanie i ją sprowadzić. Powiedział, że miał wypadek i jest w szpitalu. Niestety w dobie internetu szybko można ustalić, czy ktoś nie ściemnia. Ściemniał z premedytacją, a potem przepadł.
  Druga przyczyna o wielu odmianach to:
• Nie chce.
  Po prostu. Oczywiście powodów niechęci może być kilka:
• Nie podobasz mu się.
  Z urody/zachowania/czegokolwiek. Czy to Cię skreśla? To zależy od jego i Twojego charakteru. Znam kilka przypadków, że kobieta „uchodziła” mężczyznę, a ten w końcu stwierdził, że nie jest ze stali i uległ. Znam przypadek, gdzie mężczyzna w lipcu uciekał i skarżył się, że ona go osacza, w grudniu byli parą, a teraz mieszkają ze sobą już ze dwa lata. Ale do tego trzeba mieć charakter. Ja osobiście nigdy nie uganiałam się za żadnym mężczyzną, stosując starą rosyjską zasadę: „Nie choczesz – nie nada; zachoczesz – nie budziet”. Inna sprawa, że mężczyznom inaczej czas płynie. Dla nas dwa dni bez kontaktu z obiektem naszego zainteresowania odczuwamy jak dwadzieścia lat. Dla nich bywa to niezrozumiałe i podejrzewają kobiety o nadmierną chęć kontroli (dość często mają rację, ale to inny temat). Poza tym panowie miewają opóźniony zapłon. Wielokrotnie mi się to zdarzyło: „No jak to?! Przecież dwa lata temu mówiłem ci, że mi się podobasz…”. I zdziwienie, że nie czekam. No nie! Ja osobiście daję ograniczony czas na decyzję, bo życie jest za krótkie, żeby marnować je na stanie na balkonie.
• Jest zajęty innymi przegródkami.
  Pracuje, ma zobowiązania rodzinne (wiązanie się z żonatymi to osobny temat), wyjechał… Ile to może trwać? „Nie było ciebie tyle lat… Myślałam, że nie wrócisz tu… Poukładałam sobie świat… I nie zostawię tego już…”. Możesz próbować nawiązywać kontakt (patrz: „uchodzenie”), ale nie daję gwarancji, że to coś da. Chociaż są takie typy, które uwielbiają, aby kobieta udowadniała, że jej zależy. Muszą się dowartościować jej skakaniem wokół. Jeśli lubisz – skacz. Ja osobiście lubię dbać o mojego mężczyznę, ale kompleksiarzom dziękuję, nie jestem zainteresowana.
• Nie ma na Ciebie pomysłu.
  Bardzo mu się podobasz, za bardzo. Nie wie, co Ci zaproponować. Coś tam próbuje, ale sam przed sobą źle się z tym czuje. Odpycha, ale chce, żebyś przyciągnęła. Obawia się, że nie jest zbyt interesujący. Boi się odrzucenia. Cała masa kobiet zaopiekuje się biednym misiem. Ja osobiście wolę tych odważnych, z pomysłami.
• Boi się.
  Miałam wiele lat temu taki przypadek: na imprezie u znajomych poznałam bardzo interesującego mężczyznę. Rozmawialiśmy o sztuce (wybitną znawczynią nie jestem), pasjach, podejściu do życia. Zaprosił mnie na kolację do ekskluzywnej restauracji. Po to, by mi powiedzieć, że nie będzie się ze mną spotykał. „Jesteś zbyt atrakcyjna. Ja się zakocham, tobie się odmieni, a ja będę cierpiał. Wolę zwykłą dziewczynę”. Nie, nie przekonywałam go, żeby zmienił zdanie. Dla mnie nie znaczy nie. Ale Ty możesz mieć inaczej.
• Nie umie Ci powiedzieć, że nic z tego. 

Wielu mężczyzn nie lubi trudnych rozmów, bo źle znosi dyskomfort związany z wyrzutami sumienia lub histeryzowaniem kobiety. Znam           tylko jednego, który uwielbia głęboką dramaturgię pożegnalnych kolacji i każdą kochankę mniej więcej po miesiącu gorących uniesień               na takową zaprasza. Chcesz cierpieć bardziej – idź. No chyba że liczysz na „czar uniesienia z byłą”. Znam taki przypadek, że podobno z               byłą wszystko było zakończone, ale on „czuł się w obowiązku po tych wszystkich latach odbyć ostatnią rozmowę”. Tak rozmawiali, że                 zaszła w ciążę. Pobrali się, rozwiedli… Ale notoryczne taplanie się we wzajemnych toksynach to też inny temat.

• Ma kogoś.
  „Wcale ze sobą nie śpią”. I może rzeczywiście, jednak inne aspekty są na tyle ważne, że nie chce się z nikim wiązać. Nie mówię o przypadku, kiedy z premedytacją mężczyzna prowadzi podwójne czy potrójne życie – taki raczej wmanewruje Cię w trójkąt/czworokąt i jak się zaangażujesz emocjonalnie, trudno Ci będzie zrezygnować. Mówię o przypadku, kiedy mężczyzna ma przyzwoitość albo jest po prostu wygodny i w razie ewentualnej wpadki (a każdy myślący wie, że jest ona zawsze możliwa – i nie chodzi tylko o ciążę) nie chce komplikacji.
• Lubi swoje „tak jak jest”
  A czuje, że spotkania z Tobą byłyby angażujące. Może nie chce mu się załatwiać zaległych osobistych spraw, bo musiałby się wysilić? A wie, że tego wysiłku byś oczekiwała. Albo lubi niezobowiązujący wianuszek kobiet i nie jest potrzebna mu ta jedyna. Tu może zadziałać opóźniony zapłon. Rekord – co prawda nie mój, ale jednak – pan się odezwał po ośmiu latach.

Czasy takie, że kobiety są bardzo ekspansywne. Znasz możliwe przyczyny braku kontaktu. Czy będziesz go szukać, licząc na „uchodzenie” – to zależy tylko od Ciebie. Ja osobiście nie stosuję żadnych gierek, pretekstów, wymyślonych sytuacji awaryjnych, bo… mi się nie chce 🙂 Poza tym lubię moją wolność osobistą, nie chcę być do żadnej relacji zmuszana, dlatego nigdy nie nachodzę przestrzeni innego człowieka. No ale to ja. A Ty możesz mieć inaczej…