Elę poznałam przez Facebooka. Nigdy wcześniej się nie widziałyśmy. Jednak bardzo chciałam zobaczyć jak mieszka wśród zieleni, w przestrzeni i bliskości natury oraz zwierząt. W końcu nadszedł dzień, żeby zrealizować zamierzenia. Dzień, który i dla Eli był luźny. Pojechaliśmy.
Odkąd pamiętam kocham ruszać się z miasta na weekendy. Lubię podróżować, blisko i daleko. W czasie podróży uwalnia mi się umysł. Patrzę, cieszę się widokami, nie myślę o problemach. Po prostu jestem. Dlatego kocham takie przemieszczanie się choćby niedaleko, ale zawsze już nie w domu. Potrzebuję przestrzeni, przyrody, poczucia powiewu wiatru i słońca na skórze. Kocham słońce 🙂 A tak go mało w tym roku.
Po drodze spotkaliśmy bażanta. Po godzinie drogi dotarliśmy do pola, na którym stoi dom, stodoła i pomieszczenie gospodarcze. Trzeba wjechać w pole.
To co tam jest piękne to przestrzeń. Jak okiem sięgnąć zielono, łąki, kawałek pola, winnica, las, zarybiony stawik. Jest czym oddychać i na czym oko zawiesić i nie jest to drugi blok… ulica… itd. Zresztą co będę pisała, przecież każda z was doskonale wie o czym mówię.
Ela kocha zwierzęta, jest bardzo ciepłą kobietą, a jej miłość do Dandysa, konia, który trafił w bardzo dobre ręce – widać na tym zdjęciu:)
Wracając do Barcic Drwalewskich – cudne! Ela organizuje rozwojowe weekendy, które zaczynają się już w piątek wieczorem od wspólnego spędzenia czasu, rozmów, często ogniska. Na to wszystko jest tam przestrzeń i miejsce. Jeśli chcesz zorganizować swój wyjazdowy warsztat niedaleko Warszawy to zachęcam Cię do kontaktu z Elą 🙂
Pierwszy raz w życiu miałam tam na rękach dwudniową kozę – cudne doświadczenie. Jest ich tam dwie. I są też dwie dwumiesięczne. One bardzo szybko zyskują samodzielność. Kompletnie inaczej od ludzkich dzieci 😉
W gospodarstwie jest również kot psot, a raczej koty, tylko jeden ciągle się ukrywał:)
I kozy:
Tak, że kontakt z naturą gwarantowany:)
Niestety pogoda nam nie dopisała i nie mogliśmy poleżeć na trawie. Wiał tak chłodny wiatr, że w końcu schroniliśmy się w domu, w którym, na piętrze, jest baza noclegowa. Dom jest drewniany, bez jednego gwoździa zbudowany. Wygląda na solidny i jest w nim przytulnie. Zupełnie inaczej niż w bloku.
Wizyta dobiegła końca i udaliśmy się w drogę powrotną. Ja już z oddechem i zrelaksowana. Bliskość natury bardzo w tym pomaga:)
Dziękuję Elu za zaproszenie i gościnę:) Do zobaczenia!
