A dziś będzie wprowadzenie do bardzo szerokiego tematu dotyczącego danych osobowych. Anna Żmijewska przedstawi Wam podstawową wiedzę i zaprosi na ciąg dalszy.
Oszukać przeznaczenie, czyli ochrona danych osobowych
Pamiętacie film „Oszukać Przeznaczenie”? Bohaterom pierwszej części, a było ich kilku, udało się uniknąć śmierci w katastrofie lotniczej. Wkrótce zaczęli po kolei ginąć w wypadkach i okazało się, że nie da się przechytrzyć losu.
W czasie rozmów z moimi klientami, którzy planują założyć lub założyli firmy za granicą, kiedy opowiadam im o ochronie danych osobowych w Polsce słyszę, że na szczęście ich to nie dotyczy.
Stwierdzenia „dobrze, że na wyspach tego nie ma” albo „ja mieszkam we Francji, nie muszę się tym martwić” są standardową reakcją.
Nic bardziej mylnego! Polska Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 roku o ochronie danych osobowych nie jest twórczą inicjatywą naszego ustawodawcy, ale efektem wprowadzenia do polskiego systemu prawnego zasad wynikających z dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 października 1995 roku 95/46/EC w sprawie ochrony osób, w związku z przetwarzaniem danych osobowych oraz swobodnego przepływu tych danych.
To właśnie w tej dyrektywie, za dane osobowe uznano, wszystkie informacje odnoszące się do zidentyfikowanej lub możliwej do zidentyfikowania osoby fizycznej, a mianem przetwarzania danych określono wszystkie operacje na danych osobowych począwszy od zbierania. To w powołanej dyrektywie przewidziano sytuacje w jakich przetwarzanie danych jest dopuszczalne.
Ponadto zostały w niej określone, wyszczególnione i enumeratywnie wymienione, tzw. dane wrażliwe, w stosunku do których przewidziano ostrzejsze wymogi w postaci np. obowiązku uzyskania zgody na piśmie na przetwarzanie tych danych.
Na podstawie tej samej dyrektywy dane mogą być wykorzystywane wyłącznie w celu, dla którego zostały zgromadzone.
Dyrektywa wprowadziła obowiązek poinformowania osoby, o zasadach przetwarzania jej danych jeszcze przed ich zebraniem. Osoby przekazujące swoje dane mają prawo do ich kontrli, uzupełnienia lub usunięcia z danego zbioru.
Wreszcie dyrektywa przewiduje powołanie krajowych organów nadzorczych, które są odpowiedzialne za przestrzeganie zasad ochrony danych osobowych. W Polsce funkcję tę pełni Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych (GIODO).
Na powołanej dyrektywie opiera się ochrona danych osobowych we wszystkich państwach członkowskich. I tak w Anglii, której system prawny znacznie różni się od polskiego, znajdziemy Data Protection Act, a we Francji „La loi n°78-17 du 6 janvier 1978”. Z uwagi na powyższe, wynikająca z nich regulacja, odnośnie ochrony danych osobowych, nie różni się znacznie od polskiej.
Jaki z tego wniosek? Nie da się uniknąć przeznaczenia ani obowiązku ochrony danych osobowych. W związku z tym niezbędne jest spełnienie szeregu obowiązków, o których szczegółowo opowiem w kolejnych artykułach.
Dzisiaj chciałam zwrócić Waszą uwagę, na fakt że kwestię ochrony danych osobowych należy uregulować na początku Waszej przygody z własną firmą.
Dlaczego? Zgodnie z powołaną definicją wynikającą z art 7 pkt. 2 ustawy o ochronie danych osobowych „przetwarzanie danych osobowych” to jakiekolwiek operacje wykonywane na danych osobowych takie jak zbieranie, utrwalanie, przechowywanie, opracowywanie, zmienianie, udostępnianie i usuwanie.
Z tego wniosek, że przetwarzanie danych ma miejsce już w chwili ich gromadzenia, co powoduje, że musicie spełnić obowiązki wynikające z ustawy już na tym etapie.
Bardzo istotne znaczenie ma fakt, jakiego rodzaju dane będziecie zbierać: zwykłe czy wrażliwe. Zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych, zwykłe dane osobowe możne przetwarzać, a zatem zbierać po zgłoszeniu zbioru do GIODO, chyba że ustawa zwalnia administratora z obowiązku zgłoszenia. Natomiast dane wrażliwe dopiero od chwili rejestracji zbioru przez GIODO, chyba że ustawa zwalnia administratora zwalnia administratora z obowiązku zgłoszenia. Czym są dane wrażliwe? Jak to ustalić?
Jeśli Cię interesuje zapraszam do lektury już wkrótce. Zapraszam!
